Translate

maandag 18 juni 2012

Duizend!!

We hebben het gehaald! OudsteZus meldde vanmiddag via een mailtje dat de vouw-duizend-kraanvogels-voor-de-zieke grens  gisteren officieel gehaald is!

Fantastisch! Wat begon als een klein steentje in de vijver van mijn gedachten, werd opgepikt door familie, vrienden, vrienden van familie, kennissen, vrienden-van-vrienden, exen en zelfs nieuwe echtgenotes van exen! Al die mensen hebben in liefde met elkaar volbracht, wat ik alleen nooit zo snel voor elkaar had kunnen krijgen. En daarmee met elkaar de meest krachtige boodschap over gebracht die een -aan een ernstige ziekte lijdend- mens maar ontvangen kan:

Wij geven zo verschrikkelijk veel om jou en willen je nog zo heel graag bij ons houden in goede gezondheid. Wij houden zoveel van jou dat we ons storten op een schijnbaar oneindige missie. We turen ons blind op een wezenloos youtube filmpje om dat keer op keer opnieuw stop te zetten en af te spelen om toch vooral maar die ellendige vouwen in die kraanvogel voor elkaar te krijgen! Als jij je nou door de bestralingen en de operatie en de tegenslagen heen worstelt, dan worstelen wij ons door die duizend te vouwen kraanvogels heen. Als jij dan maar beter wordt. 
En elke vogel die jouw kant uit komt betekent weer een stapje dichter bij dat herstel.
Dat wensen wij voor jou.


Als de aanstichter van deze actie wilde ik er nog graag iets persoonlijks aan toevoegen.
Na een stuk of vijftig vogeltjes vouwen, kon ik het inmiddels met m'n ogen dicht, zittend voor de televisie, rijdend achterin een auto, in het donker bij een olielamp. Om er wat uitdaging aan te geven probeerde ik steeds kleiner en kleiner te vouwen. De vouwblaadjes halverend ging ik van 16x16 cm naar 8x8, naar 4x4 om uiteindelijk te blijven steken bij een vogeltje uit een blaadje van anderhalf bij anderhalve centimeter.

Kijk, zie je die roze daar? Nog net in beeld?



Dat was de kleinste die ik voor elkaar kreeg, van snavel tot staart hooguit 1cm lang. Met deze wilde ik iets speciaals doen!



Regelmatig gingen er schoenendozen, kaartjes, enveloppen met kraanvogeltjes richting OudsteZus. Toen het er naar uitzag dat we de duizend gingen halen, stuurde ik een klein vlopje haar kant op, met een ingepakt cadeautje. Er zat een kaartje bij dat het pas open gemaakt mocht worden als ze er echt duizend geteld had! Effe een beetje plagen met haar nieuwsgierigheid.   Hai Zus  ;)



En gisteren was het kennelijk zover. En mocht het pakje open.
Ken je die gelukspoppetjes? Die aan een gekleurd koordje hangen en die je ergens aan kunt hangen en bij je dragen? 




Nou, zoiets is dit ook. Alleen dan in kraanvogelvorm. Haar eigen persoonlijke gelukshangertje  :) 




En verder ons nooooooooit meer zo bang maken zus, hoor je?