Translate

vrijdag 15 februari 2013

Moeders mooiste (niet).

Inmiddels zijn we drie dagen verder en ontwikkelt mijn persoonlijk kleurenpalet zich zo:




Vanmorgen mocht ik me om  8.10 uur bij de dokter melden. Om hechtingen te laten verwijderen, maar ook om even door te spreken van 'hoe nu verder'.
Die heeft mijn hele verhaal eens aangehoord en kwam zo'n beetje tot dezelfde conclusie als ik. 
"Dat wordt een lastig geval"(ik neem daarbij voor het gemak maar aan dat hij mijn ongeval bedoelde en niet mij persoonlijk, haha). Maar dikke kans dat er achteraf gewoon geen oorzaak gevonden gaat worden. Vooral niet omdat er zowel voor als na het vallen geen symptomen te vermelden waren die op een onderliggend cardiologisch/neurologisch of wat voor 'ogisch'  probleem dan ook zouden wijzen. 

Voor de zekerheid wilde hij wel wat dingen laten nakijken (túúrlijk, helemaal mee eens!), dus werd er, nadat de hechtingen eruit waren, een ECG gemaakt. Tijdens het gesprek had hij al pols gevoeld en bloeddruk gemeten - niks bijzonders, licht verhoogd. Ja, dat was ook geen nieuws natuurlijk.
Daarna door om bloed te laten prikken en dan kom ik woensdag weer bij hem terug om alle uitslagen even door te nemen. 

Verder aangegeven dat de 3 ondertanden nog gevoelloos zijn en dat ik mijn mond niet goed dicht krijg (alwéér niks nieuws, ha!) maar ook niet goed open. Daar keek hij niet eens naar, maar zei meteen: "Laat je tandarts er maar even naar kijken joh!" Is ook zo, die is ter zake kundiger. 

Daar kon ik om 11.45 terecht (die was eerst verbaasd dat ik niet eerder was gekomen, maar bedacht toen zelf heel snedig: "u had vast iets anders aan uw hoofd". Haha, de lolbroek.).
Maar hij heeft de tanden bekeken, beklopt (toen vond ik hem even niet zo aardig) en vervolgens gefotografeerd. Aan de wortels waren gelukkig geen beschadigingen te zien, maar over de zenuwen kon hij niks zeggen. 
De kanaaltjes zijn erg smal en als die vol bloed staan, kan het zomaar eens dat de zenuwen in de verdrukking komen en afsterven. Het kan zich ook spontaan herstellen. Dat is een kwestie van afwachten. 
Over een paar maanden herhaalt hij de foto en dan kunnen we misschien meer zien/zeggen. Als ik tussentijds meer klachten krijg, moet ik wel terugkomen, dan wordt het een zenuwbehandeling. 

Dus nu graag even allemaal heel hard meeduimen van niet, want die vind ik zooooooooooooooooooooo akelig!!

Over het niet goed openen/sluiten van de mond, wilde hij graag de mening van de kaakchirurg. Die kan dan eerst een foto maken van de mond rondom en dan zie je ook de kaakgewrichten, dus daar kreeg ik een verwijskaart voor mee. 
Nou, in Spijkenisse kan ik al op 12 maart terecht en in Rotterdam op 15 maart. Dat lijkt me wat aan de late kant. 
Ik wil maandag nog even naar de kaakchirurg in Dirksland bellen (komt ook in Hellevoetsluis) of die eerder plek hebben (het was inmiddels na half vijf dus die waren al dicht) en als het daar ook zo lang duurt, dan zal ik nog even met de tandarts overleggen of dat het beter is dat hij er spoed achter zet. 
Eerlijk gezegd, baart die mond me nog het meeste zorgen....

Verder knapt de boel enorm goed op: korsten zijn er af, hechtingen eruit, de wonden aan de binnenkant van de lippen bijna helemaal weg. De paarse ogen worden al aardig geel en de pijn valt ook ontzettend mee. Zolang ik maar niet tegen de kin of neus stoot, want dan springen me spontaan de tranen in de ogen....

Dank voor al jullie lieve belangstelling en vertroostende telefoontjes. Voor jullie het door hebben ben ik weer up & running hoor!!