New Color Room palette/One Little Word

Vandaag werd The Color Room palet #160 online gezet. Ik moet zeggen; een zeer sappig palet!
Ik moest even nadenken over welke foto ik zou gebruiken, totdat ik deze van Jongste kreeg:

Today the #160 palette of the color room was released, and I must say: it's such a yummie one! I  was contemplating what photo should go with it, until I got this shot from dd #3: 

De foto is gemaakt tijdens het afgelopen Elfia Event in Arcen, door Moopix  (dankjewel Ed!). Hij stuurde ons belangeloos de hele serie die hij geschoten had (zoals trouwens de meeste fotografen daar gedaan hebben).
Deze foto sprong eruit, omdat hij zo spontaan is en lief. Jongste had daar een fan, die zo blij was dat ze haar even mocht knuffelen  ;)
Ik vond het in elk geval de perfecte foto voor dit palet.



Photo was taken at the latest Elfia Event at Arcen, by Moopix thanks Ed!) He generously sent us the lot by mail (just as most photographers from the event do). 
This shot stood out, because it's so sweet and spontane. DD #3 made a fan  over there, who was so pleased to hug her  ;)
Anyway, I thought it was the perfect shot for the palette

Mijn uitwerking:

My take: 

Ik wil zo veel mogelijk proberen papier uit m'n voorraad te gebruiken (zodat die ook eens een beetje krimpt, ipv alleen maar groeit), maar deze kleuren waren daarbij wel een uitdaging.
Met behulp van wat glimmer mist en 13@rts inkt, lukte het aardig om het palet na te bootsen. Verder gebruikte ik swirls die al zó lang in m'n voorraad liggen, dat ik niet eens meer weet waar ze vandaan komen  ;) , die verfde ik rood en bestempelde met zwart. De witte aan de linkerkant zijn eerst geverfd en vervolgens met glass microbeads van 13@arts bestrooid.

De veer is een zwanenveer, die ik probeerde te verven met dylusions, maar dat wilde eigenlijk niet erg blijven zitten. Logisch, bedacht ik me achteraf, omdat die dingen natuurlijk waterafstotend zijn, slimmeke!

De groene takjes/blaadjes zijn uit een dessinpapier geknipt, en de zwarte hartjes zijn gemaakt met hele kleine hotfix steentjes.
Verder nog gesso gebruikt, embossingfolders, sjablonen en bloemen uit de voorraad. De titel is een Karen Foster rub on alfa..



I want to use as much as possible from my stash (to make it smaller, instead of growing outrageously), but these colors were a real challenge. 
Some glimmermist and 13@arts ink came in very usefull, to mimic the palette. I did use some swirls at the right side, but they have sat in my stash foréver, so I can't even remember where I got them from. I painted them red and stamped with black over it. 
The white ones on the left hand side, were painted and afterwards sprinkled with 13@rts glass microbeads.

The feather is from a swan and I tried to color it with dylusions, but that wouldn't work that well. 
I only realised after a while, it had probably something to do with the waterresistancy of the feather, smarty!

The foliage is fussy cut from another design paper, and the black hearts are made of very tiny hotfix rhinestones. 

I used gesso, embossingfolders, templates and flowers from my stash. Title is a Karen Foster rub on alpha. 

Deze layout stuur ik ook als inzending voor de One Little Word challenge #75

This layout is also an entry for the One Little Word challenge #75

Yeahhh, ze is geslaagd!!

Oudste. Vandaag. Rond half één.

Ze liet me eerst nog behoorlijk schrikken, door met een grafstem te zeggen: "Ik......ben.....ge...slaagd!!"

Waarbij mijn hersenen al ...zakt invulden op het laatst. Maar toen viel het kwartje  :)
Waarna ik als een soort Roodhuid op oorlogspad door de kamer heb gedanst, in haar oor gillend: Echt waar?!? Ben je erdoor?!? Yeeeeeaaaaahhhhhhhhhh!!!! Gefeliciteerd!!!!!


Want god weet, maar aangezien ik De Moeder ben en dat in een gezin toch een soort van plaatsvervanger is, dus ík weet óók, hoe zwaar bevochten dit diploma is.
Ze heeft hard gewerkt, heel hard. Tegenslagen waren er genoeg, de HogeSchool verdient in onze ogen nou niet direct de hoofdprijs: 'Hoe behandel ik mijn student netjes'.
Er was een derdejaars-stage die in de soep liep, waarbij de school niet achter de student (achter háár dus) maar achter de werkgever ging staan. Backstabbing sons of bitches!!! Naarlingen!
En dat terwijl ze er met ziel en zaligheid in was gegaan.

Ze herpakte zich, deed het derde jaar over, inclusief een nieuwe stage en haalde die met vlag en wimpel.
Ze kreeg daar werk en deed het laatste jaar in deeltijd.
Worstelde zich keer op keer door de warboel van ambtenarij heen, want dat ze ingeschreven was als deeltijd vierdejaars, wilde maar niet doordringen op de hoge school. Die stuurde doodleuk twee maal een gezellige brief: Welkom Nieuwe Student!
Ze heeft er bijna mensen over de balie getrokken, toen bleek dat de deeltijdvariant nog slechter begeleid werd als de voltijd. Dat ze, om toegang te krijgen tot studie-handleidingen, een inlogcode aan moest vragen. Die ze potdikkie al vier jaar heeft, omdat ze al zo lang op die school rond banjert.

Hallooohooooo, is daar iemand?!?

En die deeltijd deed haar bijna de das om. Er zijn allerlei regels en voorwaarden aangescherpt om het niveau van de hoge scholen op te krikken, en de eerstejaars worden volgens dat format opgeleid. Dat je niet dezelfde verwachtingen kunt hebben van vierdejaars, die dus al drie jaar op andere wijze zijn opgeleid, bleek  een te ingewikkeld concept. Keer op keer liep ze (en met haar haar jaargenoten) tegen de nieuwe feiten aan.
Van haar klas is nog geen 20% in één keer geslaagd.

En toen was daar nog de scriptie. Die volgens bijna wetenschappelijke denkwijze geschreven moest worden. Waarvoor in groepjes gewerkt moest worden, waarbij je elkaar moest beoordelen. Wat natuurlijk niet helemaal handig is, als de hele klas slechts éénmaal per week bij elkaar komt en verder volop werkt. Veelal in ploegendiensten. Lekker 'bij elkaar komen'.

De scriptie kwam af niet voor de zomer af. Oudste deed twee weken summerschool in de zomervakantie (ondertussen géén vakantie hebbend, want die dagen dus gebruiken voor die summerschool). Ze werkte en werkte en werkte nog wat harder. Ze vocht voor wat ze waard was. En leverde uiteindelijk een paar weken geleden de scriptie in.

En werd even zo vrolijk afgekeurd.

Inmiddels moedeloos werd de draad weer opgepakt, werd er herschreven, toegevoegd , gewikt en gewogen en werd de tweede versie afgelopen vrijdag naar school gemaild.
Als het goedgekeurd werd, dan mocht ze vandaag (dinsdag) verdedigen.
Dus wachtte ze (en wij ook!) het hele weekend én de maandag in spanning op de mail van school.
Die kwam gistermiddag, maar niet met het verlossende woord. Welnee, de Hoge school (voor het gemak in Hoge Schurft omgedoopt) mailde haar vriendelijk, dat de scriptie helaas nog niet was nagekeken, maar dat ze zich vandaag om 12.00 gewoon kon melden op school. Ze zou dan ter plekke horen of het goed was en dan mocht ze 'm gelijk verdedigen, of als het niet goed genoeg was zou de verdediging vervallen, maar zou ze een evaluatiegesprek krijgen over de minpunten.
Goeiedag!

We waren met stomheid geslagen en vervolgens furieus!! Zo ga je toch niet met mensen om. Heel fijn om je verdediging voor te moeten bereiden, terwijl je scriptie evengoed nog afgekeurd kan worden.
De stemming werd er niet beter op.

Gisteravond hoorde ik regelmatig een grote zucht uit haar hoek komen. "Mam, ik ben nog zenuwachtiger dan de vorige keer!"

En dus toog ze vanochtend om 11 uur naar school. En ik wachtte hier thuis, in de wetenschap dat ze om 12.00 aan de beurt was (op wat voor wijze dan ook).
Een vriendin zegt dan: je kon een ei in m'n kont gaarkoken! Zjustem, dat beschrijft het heel aardig  ;)

Maar toen belde ze om 12.50! En ze is geslaagd, met een mager cijfertje weliswaar, maar dat kan niks meer schelen!! Want ze heeft het toch maar mooi gehaald en ik ben gewoon alleen maar zooooooo blij en knetter-trots op haar!!
Ik had haast geen steiger meer nodig om de dakkapel te schilderen: ik zweefde gewoon!


Een gediplomeerd Sociaal Pedagogisch Hulpverlener in Da House  :)

Het viel bijna in het water...

...mijn deelname aan de night run  in Antwerpen, waar ik op FaceBook een startbewijs voor had gewonnen.
Aangezien mijn fankluppie, gevormd door Vriendin en Schoonzus, donderdagavond totaal gestrekt lag door ziekte. Oeps!

Gelukkig was Manlief de held van de dag, door een middag vrij te nemen, waardoor we eerst samen Jongste naar haar logeeradres op de Veluwe konden brengen (zo'n anderhalf uur tuffen naar Oost) en vervolgens door  naar de startlocatie in België konden reizen (weer zo'n vijf kwartier naar de West), met onderweg een hapje eten.



Het viel letterlijk in het water.....

....het hele hardloopevent, omdat het zo'n beetje vanaf de start hoosde van de regen en alle paden in het park veranderden in één glibberige modderbende.


Hier was het nog even droog

en bij het afhalen van het lampie en het zwarte t-shirt ook

maar toen de 1e wave startte, begon het te plenzen en dat stopte pas toen ik gefinisht was.


Wachtend in de regen, voor de start, waar een surreëel sfeertje hing. Springend om een beetje warm te worden.

 Nog even onder de beschermende plu, om niet al meteen zeiknat te starten.

Vrij zinloos, want de starters moesten door een soort sluis, waardoor ik pas een kwartier ná het schot daadwerkelijk kon gaan hardlopen ,inmiddels toch zeiknat ;)

Wat is dat toch met mij, dat bij alle hardloopwedstrijden die ik tot nu toe gelopen heb, van die extreme weersomstandigheden zijn??? Of er ligt 15cm sneeuw, of de mussen donderen oververhit uit het zwerk, of het plenst. Heel apart.
Maar ondanks de modder, de regen en het geen meter voor je uit kunnen zien (dat lampje was écht geen overbodige luxe!!), was het een hele gave ervaring. De nadruk lag dus ook niet zozeer op tempo, maar op fun (of veilig, rechtop over de streep komen) en met de 1 uur 2 minuut op het scorebord ben ik dan ook niet ontevreden.
De conditie van m'n arme renschoenen is dan weer een heel ander verhaal......

die zijn zo te zien in het water gevallen ;)    Modderwater dan wel.



Het viel bijna in het water......

....het Elfia festival in Arcen (Limburg) waar Jongste het hele weekend naartoe zou gaan. Er werd een bak regen voorspeld en daar zit je zacht gezegd niet op te wachten als je verschijning voor de helft door je geschminkte gezicht wordt bepaald.
Gelukkig viel het reuze mee en werd de zaterdag na een aanvankelijke bui tóch droog en de zondag viel er overdag helemaal geen drup.

Wat bijzonder gelukkig was voor ondergetekende, want die ging die dag gezellig mee. Moest Jongste toch ophalen en het zag er een half jaar geleden zo aanlokkelijk uit, dat ik dat ook wel eens mee wilde maken.
Ik vermoedde eerst dat ik er als 'ouwe bok' straal voor gek zou lopen niets te zoeken had, maar Jongste verzekerde me dat ik er echt niet op zou vallen en dat alle leeftijden er vertegenwoordigd zijn. Al dan niet verkleed.

Ze had absoluut gelijk!
Ik heb zelden in mijn leven zo'n diversiteit aan menselijke levensvormen aanschouwd. Ha! van sommigen betwijfel ik zelfs die menselijkheid ;)
Nu waren we zelf ook een aardig gemêleerd troepje.

We hadden een soort herrezen dode

de heer V. van Gogh, nog herstellende van een ongelukkig experiment met zijn gehoororgaan...

 een dooie voddenpop

die overigens een vrij levendige indruk maakte....

een aangeschoten hertengewei

wat voor onmetelijke spierpijn zorgde, maar dapper getorst werd....

en een vervaarlijke Jedi-knight. 

Die was dan wel weer handig om te zorgen dat heer van Gogh rustig kon zitten schetsen zonder plat gedrukt te worden door fans (of fotografen) 

Iets waar bij Sally soms voor gevreesd moest worden

het wicht leek verdorie wel een rockstar!

En we hadden een feeëriek stelletje, voor een beetje liefelijk tegengewicht.

Zoals ik al zei, een aardig bij elkaar geraapt zooitje  ;)

Maar we hadden het zo gezellig samen! Jedi ridders blijken ook hele goeie schmink-bijwerkers 

en die feetjes en voddenpopjes blijken best aan elkaar gewaagd

We sjouwden over het soppige terrein en zagen draken en elfjes en trollen en aliëns. En ondanks soms afschrikwekkende verschijningen, was er een overdaad aan vriendelijkheid en gezelligheid. Er viel ondanks de mede en het middeleeuwse bier, geen onvertogen woord, terwijl ik toch een griezelijk arsenaal aan dodelijke wapens voorbij heb zien komen.

Maar iedereen was even aardig en hartelijk. 

Aan het eind van de dag was er een hele welkome, spontaan ontstane, massagetrein

en een ontmoeting met drie vervaarlijke uitziende piraten

die overigens verder uitzonderlijk weekhartig bleken te zijn  ;)

En met tegenzin namen we 's avonds afscheid van de troep en begaven Jongste en ik ons weer op weg naar huis. 

We waren de snelweg nog niet opgedraaid, of het begon te plenzen, waardoor de 2 uur durende terugreis wél volledig in het water viel. 

Maar dat hinderde niks, want het was gewoon een tóp-weekend!

The color room #159

Een nieuw kleurenpalet bij The Color room.
En dit is 'mijn' maand als guest-designer, dus ik vond het heel leuk dat het een kleurencombi was, die me erg aansprak  :)

A new palette at theColorRoom. And since this is 'my' designated month as guestdesigner, I was very happy that it was such a lovely ont, right in my comfort zone  :)



Juist omdat het mijn beurt is, word ik samen met de andere meiden van september,  voorgesteld op het blog van TCR. Eigenaresse Lydell Quinn, heeft onze bio's zo verknipt, dat het net is of ze ons interviewt. Erg creatief gedaan!
Als je het leuk vind, kun je het hier allemaal lezen: http://www.thecolorrooms.com/1/post/2013/09/welcome-septembers-guest-designers.html

Hence the designated month, I am introduced alongside the other september girls, on the TCR blog. Owner Lydell Quinn did an amazing job by taking parts of our bio's to make it look like an actual interview. Very ingenious!!
If you like, you can read all about it right here: http://www.thecolorrooms.com/1/post/2013/09/palette-159.html



Anywayz, aan de slag dus met het volgende palet:

Well, let's get started with this palette: 

Het was weer tijd voor een layout voor Middelste haar boek en omdat ze niet zo'n fan is van de shabby chic stijl, die ik normaal graag gebruik  of zoals ze het zelf zegt: ''Die ouwe meuk", heb ik me nogal ingehouden. 

Blijkt ze achteraf ook geen fan van stippeltjespapier, ik had het kunnen weten  ;)

I did this page for dd #2, who is not too fond of the shabby chic style I usually like to do (or as she calls it; that old stuff). So I laid back on the vintagy stuff and kept it as simple as I can. 

Turned out she doesn't like the dotted paper as well,  I should have known.... ;)

In elk geval is dit hem geworden.

De foto's zijn genomen tijdens een bezoek aan Disneyland, waar we traditioneel van start gingen met een bezoekje aan de Starbucks. Middelste lacht zo, omdat ik haar zit te kietelen  :)

Photo's were taken during a visit at Disneyland Paris, where we traditionally kicked off at Starbucks. DD#2 is laughing because I was tickling her  :)




De 'ritssluiting' maakte ik met reliëf pasta en een zelf gefrutst malletje. Het trekkertje is van sluitinkjes van limonadeblikjes (heel attent bewaard door Oudste, dankejewel lieffie!), waardoor deze layout ook ingezonden kon worden voor de ScrapForHelp september challenge:

The 'zipper' is made with molding paste and a homemade template. The pull-thingy is made of 2 soda can clips (which were so thougthfully saved by dd#1, thanks Hun!), so this page is also an entry for the  ScrapForHelp september challenge:

close-up 'ritssluiting'

Om nog een beetje contrast/diepte toe te voegen tekende ik prikkeldraad met zwarte fineliner en witte gelpen. Met de witte gelpen, tekende ik ook het kippengaas op de achtergrond (door het sjabloon)

To add depth and contrast I drew barbwire edgings with a black fineliner and a white gelpen. The gelpen was also used to draw the chickenwire on the background (using a template)

close-up barbwire/prikkeldraad

close-up gestempelde achtergrond en met kippengaas 

Om ook nog aan de Once Upon a Sketch uitdaging van september mee te doen, gebruikte ik deze sketch, die ik dan weer een kwart slag naar links draaide.
De journaling gaat over 'lucky' en staat op de achterkant.

Because I wanted to play with the Once Upon a Sketch september challenge, I used this sketch, which I rotated counter clockwise. Journaling 'lucky' is on the backside of the page.

Journaling on the backside is about how lucky we are (lucky crickets, to speak with Mulan's Mushu), to get to go to Disneyland Paris so often. 
We enjoy it so much, and have been there with family and friends. Each time equally wonderful. Knowing all odds and ends of the parc, it feels a bit  like home!
Sometimes we visit just for a day, but other times we stay the night. That even feels more luxurious. We are really lucky crickets, I tell you!




 Bedankt voor het kijken!

Thanks for looking!

Ik hou van de postbode.

Echt waar hoor! Maakt niet uit of het een man is of een vrouw, dik, kort, lang, dun, kaal, oud, piepjong of wat dan ook.
Maar als je in zo'n achterlijke uithoek idyllisch dorpje ver van de bewoonde wereld woont is het een zegen als de leuke dingen gewoon op je stoepje bezorgd worden.

Vroeger (vroegâh!) kwam er incidenteel iets met de pakketpost, maar sinds google,  internetbankieren en eigen creditcard in mijn leven zijn, is leuke pakjes krijgen orde van de dag.
Als ik het busje van de bezorgdienst de straat in zie rijden (en zo langzamerhand zullen  ze mijn huisnummer wel blindelings kunnen vinden ;)), maar als ik dat de straat in zie rijden, dan begin ik al een beetje verwachtingsvolle hartkloppingen te krijgen. "Had ik nou niet iets besteld pas?"

Een beetje soort van Pavlov-reactie...


Het kan van alles zijn, van cartridges voor de printer, tot neusdruppels voor Oudste of een inschrijvingsbewijs van het burgerregister voor Jongste (tja, examenjaar dus), of (veel meer verguisd) de schoolboeken.

Da's dan meer het noodzakelijke zeg maar.



Maar soms komen er ook zulke gezellige dingen naar m'n voordeur. Kijk maar eens even wat een spannend pakket er vorige week gebracht werd

Ik had wel zo'n donkerbruin vermoeden wat erin zat. Weet je nog dat ik een poosje geleden de Scrap4Help challenge had gewonnen? Met een prijs van 13@rts? 

Daar was eerst wat miscommunicatie over de adresgegevens, maar uiteindelijk kwam het dan toch in de bus  :)

 Met een hele rits Poolse postzegels (overigens zeer recyclebaar om te scrappen).

En erin zaten allemaal leuke spulletjes om, zeker op mixed mediagebied, mee aan de slag te kunnen.

Onder alle lagen plakband en beschermende plastic kwam dit pakket te voorschijn:

papier en stickers  van de lijnen 'All is love' en 'Faces of Spring'
tube gel medium
pot gesso
3 kleuren inkt
3 kleuren glimmermist
pailletjes, microbeads twee maten en goudkleurige balletjes.

én een handgemaakte tag van eigenaar Aida (in scrapland bekend als Ayeeda) met de vraag of ik een keer guest designer wil zijn voor haar 13@rts blog?

Yeah!!!  *doet een vreugdedansje*


Wat een eer!! Uiteráárd wil ik dat.
Dus de komende tijd gaan jullie zeker de resultaten zien van de experimenten met het prijzenpakket.

(ik hoop nu maar dat het geen misbaksels worden....)






En om nog een beetje extra feestvreugde te brengen, gleed ook mijn bestelling van de Dusty Attic chippies in de bus.
Práchtige dingen hebben die, waar helaas hier in den lande niet altijd gemakkelijk aan is te komen. Vooral niet als je, zoals gezegd in een achterlijke uithoek idyllisch dorpje ver van de bewoonde wereld woont  ;)

Maar daar bood internet uitkomst en ik liet een stapeltje aanrukken bij onze Britse buren vandaan.

 Kijk toch eens wat prachtig!



Geen idee overigens of jullie dít binnenkort op een werkstuk gaan tegenkomen.
Voorlopig moet ik er eerst eens een hele tijd met intense verrukking naar gaan zitten staren hoor!


*tevreden zucht*