Sportief valsspelen

Dus. Dat hardlopen. Dat schoot er de laatste paar dagen een beetje bij in.

Oh, ik wílde wel, maar er kwam van alles tussen. Zoals dat soms gaat in het huisvrouwenbestaan ;)
Eerst wilde ik zondag, maar toen was ik een beetje onbetamelijk vermoeid. En als ik íets heb geleerd in de afgelopen tijd, dan is dat luisteren naar mijn lichaam. Doorgaan als het moe is, geeft geheid aanleiding voor een gezellige migraine-sessie. Niet doen dus.

Toen wilde ik maandagmiddag, maar toen had ik het heul druk sleurde één van de buurvrouwen me binnen voor thee en een ernstig-achterstallige-dus-hoognodige bijklets-sessie ;)

Toen wilde ik gistermiddag om vier uur, want daarvoor was ik veel te druk had ik uitermate genoegelijk gescrapt met Buuf en Vriendin. Maar toen kwam Jongste nogal besipt uit school en was het hoog tijd voor een goed moeder-dochter gesprek.

Kortom:

Dus vandaag. Op zeker.
Achter glas zagen het zonnetje en de blauwe lucht er aanlokkelijk genoeg uit, na al die somber-natte-grijsheid van de afgelopen dagen.
Maar die wind. Mensen, DIE WIND!!
Factor VreetJeNeusEraf in het kwadraat!

Ik wilde heel graag een flinke ronde lopen, maar dat stuk tegen de wind in, met zicht op afgestorven neus en brandendbevroren holtes, joeg me nogal schrik aan. Een beetje tegenwind kan ik wel aan hoor, maar dit leek meer op PIJNLIJDEN.

En dus liet ik het plan wat ik van de week opperde bij Oudste in uitvoering gaan. Zij mij een kilometertje of 10 tegenwinds met de auto brengen en daar droppen, zodat ik met de wind in de rug naar huis kon draven. Dank de hemel voor dochters-met-rijbewijs :)

Om 14.45 stopten we tegenover de McDonalds in Spijkenisse (NEEHEE, niet om een overheerlijke McChicken sensation weg te snavelen!!! Het kostte me moeite, maar ik DEED. HET. NIET.) maar om uit de warme auto geschopt te worden en naar huis te snellen.
De eerste kilometer had ik bijna spijt, want KOUD! Maar allengs liep ik warm en begon ik zelfs te zweten en konden handschoenen uit en windjack idem dito.
'Naar huis'  voelt als één lange rechte weg (valt in de praktijk wel mee), met de wind schuin achter of helemaal in de rug en ik werd steeds blijer van mijn beslissing. Geervliet, Heenvliet, Zwartewaal zoefden aan me voorbij (of eigenlijk ik aan hen).

Man, ging dat effe lekker!