Gelukkig beperkte deze 'stilstand' zich alleen tot mijn digitale ik, want in het echt was er actie genoeg.
Het was sowieso een heerlijke zomervakantie. Met Oudste die gewoon naar haar werk ging, maar regelmatig thuis was daar tussendoor.
Met Middelste die al haar vakken netjes gehaald had en daardoor pijnloos naar het derde jaar mag. En omdat ook haar zaterdagbaan vanaf 1 augustus niet werd verlengd, genoot ze van een zee van (zéér gewenste) vrije tijd.
Met Jongste die door haar slagen al vroeg vakantie had, die met enige regelmaat bij Vriendje bivakkeerde of werkte.
Met al die zaken was er wéken geen noodzaak de wekker te zetten. Héérlijk! Ik vond schoolvakanties daarom altijd al zo fijn, maar dit strekte zich helemaal als een Nirwana van ongedwongenheid voor me uit.
Oh, niet dat er nou niks gebeurde hoor!
De vakantie van Manlief werd goed benut door de buitenboel weer eens in de beits te zetten. We gingen gezamenlijk op pad voor een nieuwe schuifpui en we dartelden nog een paar dagen door ons 'tweede thuis' ;)
Altijd goed voor het ultieme vakantiegevoel!
En verder genoten we vooral van het prachtige weer. We zaten buiten, deden spelletjes, barbecueden en hadden het kortom heel relaxed.
Zelfs het hardlopen zette ik een paar weken in de vakantiestand (als in: ik ging helemáál niet). Het was té warm en we waren te hard bezig met schilderen, waardoor ik dacht dat een poosje niet lopen wel gewoon moest kunnen.
Maar inmiddels ligt de vakantieperiode weer achter ons, zijn man en dochters weer in het gareel en ben ik zelf alweer een paar weken braaf in training.
Zal ook wel moeten, wil ik dit 'geintje'
Want het komt griezelig dichtbij mensen!
Vandaag over twee weken precies gaat het gebeuren. En hoewel mijn verstand weet dat het best zal gaan lukken (ik heb tenslotte al een keer getraind op die afstand, ik loop drie keer per week braaf mijn rondjes), maar blijkbaar poets je dat vijftigjarig Anti-Lope jubileum toch niet zomaar weg.
Van binnen zit er kennelijk nog steeds iemand toe te kijken met knipperende ogen van verbazing, als ik mijn schoenen strik en 'even' een trainingsrondje van 11 km er in gooi.
"Wat? Jij? Hardlopen??? ELF kilometer???? Kenniewaarweze!!"
Maar ja, het is toch écht zo. Ik heb het nog vastgelegd ook, zie je wel?
Om het helemáál echt te laten lijken, nam ik een energie-gelletje mee om te kijken of ik daar goed op reageer.
Ik verwacht die 16km onder de twee uur te lopen, maar goed, dan is het toch wel handig als je onderweg wat 'eet'. Drinken neem ik al langer mee, dat lukt wel lopende weg, maar eten had ik nog niet erg getraind. Afgezien van een stukkie geplette eierkoek ergens halverwege een duurloopje ;)
Nu dus zo'n echte gel.
Brrrrrr, wat is dat zoet man! Alsof je zo uit de limonadesiroopfles staat te lurken. Zelfs ik als notoire zoetekauw heb mijn grenzen. En dit blijft er maar net binnen. Maar nét.
Brrrrrr, wat is dat zoet man! Alsof je zo uit de limonadesiroopfles staat te lurken. Zelfs ik als notoire zoetekauw heb mijn grenzen. En dit blijft er maar net binnen. Maar nét.
Maar goed, de ingewanden hadden er geen moeite mee. Die verstouwen vrijwel alles wat ik erin frot, dus no surprise there.
Lopend naar binnen slurpen ging ook best aardig, hoewel ik wel van die plakzooi over m'n handen kreeg.
Ooit al eens hardlopend je handen afgespoeld met je drinkflesje?
Ik tot vanmiddag ook niet, maar het lukte *grijns*
Voor het weekend kreeg ik de laatste update mail van Spieren voor Spieren, waarvoor ik loop, dat de shirts en startnummers komende week verstuurd gaan worden en mededelingen waar en wanneer we verwacht worden. Zoals ik al zei: het begint griezelig dichtbij te komen.
Oh, ik denk echt wel dat ik het kan hoor (anders was ik er zeker niet aan begonnen), maar ja.....ik moet het nog wel even doen hè?
Ik begin het toch zachtjesaan onderin m'n buik te voelen.....
BijDeWeg, mochten er nog bloglezers zijn die willen doneren? Dat kan nog steeds! Via de button aan de rechterkant van het scherm is het nog mogelijk om mij (en dus SpierenVoorSpieren) te sponsoren.
Alle bijdrages zijn meer dan welkom.
