Inmiddels scheiden nog een kleine vier weken mij van deze nieuwe loop-uitdaging. En braaf als ik ben, volg ik het trainingsschema zo nauwgezet mogelijk.
Sowieso laat hardlopen geen discussie toe óf je wel zult gaan vandaag, maar meer wannéér vandaag je zult gaan.
En omdat in mijn achterhoofd een gemeen stukje fantasie drastisch met me op de loop gaat en de Brienenoord inmiddels Kilimanjaro-achtige proporties aanneemt in mijn beleving (met de Erasmusbrug als Alpe d'Huez een goeie tweede plaats in het griezelkabinet), val ik terug op voorbereiding. Vooral een gedegen voorbereiding. Dáár zal het zeker niet aan liggen!
Oh, ik herken het wel een beetje. De IJtunnel was in mijn nachtelijke onrusten ook tot dergelijke (omgekeerde) vormen gefantaseerd, en die bleek in de praktijk toch uiteindelijk best te doen.
Maar die twee Rotterdamse hoogtepunten? Eerst zien, dan geloven, hah!
Dus. Trainen vandaag.
Ik doe eerst de strijk. Pfffft, heb ik anders zoooooo geen zin meer in!
Ik drink eerst koffie. Mmmmm, de nieuwe melkkloppert doet het puik!
Ik houd eerst de minuut stilte voor Frankrijk, daar wil ik niet doorheen draven.
En dan is het mooi tijd om te gaan, na eerst de weerapp te hebben gecheckt. Geen druppel te zien, alleen een 'beetje' wind.
Ik kan er heus wel tegen hoor, ik ben echt niet van suiker (hoewèhhel.....technisch gesproken bestaan natuurlijk de hele opbouw van mijn middensectie en mijn heupbepakking grotendeels uit suiker, maar dat terzijde).
Maar weet je wat het is hè?
Die hele voorzetbeglazing regent dicht! Zet ik hem af, dan strompel ik als een blinde kip door het polderse, maar houd ik hem op, dan strompel ik als een even-blinde kip door het polderse. Ik zie gewoon geen
Een duidelijke win-win situatie dus. Not.
Maar weet je wat ik eigenlijk nog het ergste vind? Dit hier
Mijn mooie nieuwe renmatties. Zeikdoorwaternat en helemaal geblubberd. :-(
Zonde hè?
WEET JE WEL WAT DIE GEKOST HEBBEN, STOMME WEERGODEN?!?
Åηʝ@
